Δεν το απεμπολούμε. Το διεκδικούμε!
Όλοι εμείς, γονείς παιδιών βρεφικής και νηπιακής ηλικίας, βιώνουμε το έλλειμμα των δημόσιων και δωρεάν υποδομών φύλαξης και προσχολικής αγωγής και την κυριαρχία και στο χώρο αυτό της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Το βιώνουμε κάθε φορά που απορρίπτεται μια αίτησή μας για έναν από τους πέντε μόνο παιδικούς σταθμούς του δήμου, και αναγκαζόμαστε να καταφύγουμε σε έναν από τους τουλάχιστον 30 ιδιωτικούς σταθμούς που επιβαρύνουν τον ήδη δύσκολο οικογενειακό μας προϋπολογισμό με τσουχτερά ως και δυσβάσταχτα ποσά (Είναι τυχαία η σχέση 5-30); Το βιώνουμε κάθε φορά που με άγχος ψάχνουμε μια λύση για τη φύλαξη των παιδιών μας. Το βιώνουμε κάθε φορά που η αίτησή μας ακόμα και στα δημόσια προνήπια δεν εξετάζεται καν – παρόλο που η φοίτηση στο νηπιαγωγείο επισήμως είναι διετής – γιατί τα κτίρια και το προσωπικό μετά βίας καλύπτουν τα νηπιαγωγεία. Βιώνουμε την επέλαση του ιδιωτικού τομέα ακόμα και στον ελεύθερο χρόνο και το παιχνίδι των παιδιών μας, κάθε φορά που αναγκαζόμαστε να καταφεύγουμε σε «παιδότοπους», γιατί οι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι τσιμεντοποιούνται, οι πλατείες και οι παιδικές χαρές εγκαταλείπονται στην ερήμωση, οι δημόσιες δομές δημιουργικής απασχόλησης δεν είναι ευρέως γνωστές και επιδέχονται ακόμα μεγάλης βελτίωσης.
Η στήριξη της οικογένειας και των εργαζόμενων γονέων στην ανατροφή των παιδιών αποτελεί υποχρέωση του κράτους. Ειδικά σήμερα που οι κοινωνικές και επαγγελματικές απαιτήσεις είναι αυξημένες και ο θεσμός της οικογένειας δοκιμάζεται, το κράτος οφείλει να διευρύνει και να εκσυγχρονίζει δημόσιες και δωρεάν δομές που να καλύπτουν τις ανάγκες όλων των εργαζόμενων γονιών, χωρίς εξαιρέσεις και αποκλεισμούς. Αντί γι’ αυτό, το κράτος έχει εγκαταλείψει αυτή την υποχρέωση στους δήμους, που είτε επειδή δε διαθέτουν πόρους είτε επειδή έχουν άλλες προτεραιότητες, αφήνουν το θεσμό να εκφυλίζεται και να παρακμάζει ολοένα. Η κυρίαρχη εικόνα των παιδικών σταθμών είναι οι ελλείψεις σε κτίρια ή ακόμα και τα ακατάλληλα για παιδιά κτίρια, οι ελλείψεις σε παιδαγωγούς και βοηθητικό προσωπικό, ο μεγάλος αριθμός παιδιών ανά τμήμα, ενώ υπάρχει μόλις ένας βρεφικός σταθμός για όλα τα Χανιά.
Για όλα τούτα είναι καιρός εμείς οι γονείς να μιλήσουμε και να διεκδικήσουμε. Όσο ο καθένας προσπαθεί μόνος του να βρει λύση, το πρόβλημα θα διογκώνεται και θα κληροδοτείται στους επόμενους με όλο και χειρότερους όρους για γονείς και παιδιά.
Με αυτές τις σκέψεις αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία για την ίδρυση Συλλόγου Γονέων Παιδιών Προσχολικής Ηλικίας και καλούμε όλους τους γονείς να στηρίξουν και να εμψυχώσουν το σύλλογο με τη συμμετοχή τους.
(Ακολουθούν υπογραφές)
